بچه هایی که ...

سلام

میدونم هی میام وخستتون میکنم

ولی دست خودم نیست

آخه کاری ندارم جز اینکه بشینم دعا کنم غصه بخورم گریه کنم و به فکر رومینا باشم

صبح ها هم نمیتونم برم پیشش چون قرار شده صبح ها لیلا پیشش بره و شبا من

این طوری تقسیم بندی کردیم تا دستای رومینا باز باشه تا بهتر بشه

 و اینکه همش بالای سرش باشیم

ولی در کل زخمای سر و صورتش داره خوب میشه ولی هنوز هیچ کار و عکس العملی نشون نداده

امروز یک جایی رفتم که خیلی دوست دارم در موردش بگم

تنها جایی که به رومینا آرامش میداد

جایی که رومینا عاشقش بود و برای رفتن به اونجا جون میداد

چقدر اونجا رو دوست داشت

چقدر خوشحال بود وقتی میرفت اونجا

هر روز میرفت و خودش تو غم همه شریک میدونست

یک پرورشگاه بود . پرورشگاه کوچیکی که با تمام کوچیکیش قلب بزرگ رومینا رو پر کرده بود

رومینا وقتی که 16 سالش بود و بابا وقتی که دید خیلی بچه دوست داره یک پرورشگاه خیلی خیلی کوچیک تاسیس کرد که رومینا بره توش و کنار بچه ها آرامشی رو که میخواد پیدا کنه و زیاد درد بی مادری برای یک دونه دختر اونو از پا در نیاره

و رومینا از 16 سالگی پاش به اونجا باز شد و هر روز تو پرورشگاه پیش بچه ها بود

تعداد بچه ها هیچ سال تغییری نمیکنه و همون سی تا و یا بیستا هستن و رومینا هم عاشق همشون بود

مهرداد هم از همون جا پیدا کرد وقتی با مهرداد آشنا شد شیش سالش بود

مهردادی که کاش الان پیش رومینا بود و اجازه نمیداد این بلاها سر رومینا بیاد چون رومینا عاشق مهرداده و به خاطر اون بچه این بلا ها رو سر خودش نمی اورد

یه روزایی بود روزایی که مثل باد گذشتن و من جز خاطره چیز ازشون ندارم

از مهرداد خیلی بدم میومد چون دوست نداشتم رومینا وابسته ی یک بچه ای که معلوم نبود کی هست و چی هست بشه

برای همین خیلی مهرداد اذیت میکردم و ازش متنفر بودم

ولی رومینا با تمام عشقش مهرداد دو سال بزرگ کرد و عاشقانه میپرستیدش  

نه تنها مهرداد بلکه عاشق بچه هایی بود که میومدن و میرفتن

هیچ موقع یادم نمیره وقتی رومینا پاش تو پرورشگاه میزاشت بچه ها چه غوغایی به پا میکردن

رومینا هیچ موقع دست خالی نمیرفت همیشه برای همشون چیزی میخرید از خوراکی گرفته تا لباس و عروسک و ...

خیلی حوصله داشت و تمام زندگیش اون بچه ها شده بودن

نمیدونین وقتی رومنیا پاش تو حیاط پرورشگاه میزاشت بچه ها چه کار که نمیکردن

باورتون نمیشه همشون میدونستن رومینا ساعت نه صبح همیشه میره پیششون

اون طفلکی ها هم از عشق رومینا از ساعت هفت صبح بیدار میشدن و لباسای مرتبشون میپوشیدن و بعد موهاشون شونه میکردن و خودشون مرتب میکردن و بعضی اوقاتم براش نقاشی میکشیدن و منتظرش میموندن تا نه بشه و بیاد

و وقتی هم که پاش میزاشت تو حیاطشون همشون بهش هجوم می اوردن و از سر و کولش بالا میرفتن

دخترا که همش دستاشون دراز میکردن تا رومینا بغلشون کنه و پسرای شر هم آستیناش میگرفتن و از دستاش و شونه هاش بالا میرفتن تا لبشون به لپ رومینا برسونن و ببوسنش

من که از اون پرورشگاه و بچه هاش متنفر بودم ولی وقتی این صحنه رو میدم دلم هوای مامانم میکرد و دلم میخواست گریه کنم ولی به روی خودم نمی اوردن چون اونا همه داد میزدن و میگفتم مامان رومینا اومد

رومینا حاضر نبود این صحنه رو با دنیا عوض کنه و حتی بعضی اوقات از خوشحالی تمام بدنش میلرزید

اونا همشون به رومینا میگفتن مامان چون رومینا مثل یک مادر واقعی همشون دوست داشت و برای تک تکشون خیلی زحمت میکشید

رومینا تولد همشون بلد بود و برای هر کدومشون جدا جشن تولد میگرفت و حتی از طرف بچه های دیگه هم کادو میگرفت و به کسی که تولدش بود میداد

حتی سایز همشون بلد بود و همش براشون لباس میگرفت

حتی روزای جمعه میبردشون پارک و شهر بازی

یعنی تمام زندگیه رومینا بچه های پرورشگاه بود که میگفت اینا خیلی گناه دارن و باید با قلب کوچیکی که دارن اینو قبول کنن که بچه های یتیم و پرورشگاهی هستن

رومینا خیلی دوستشون داشت

من هر چی از عشق رومینا به اون بچه ها بگم خیلی کم گفتم

نمیزاشت برن مدرسه یا خودش بهشون درس میداد و میبردشون که امتحان بدن یا اینکه براشون معلم خصوصی میگرفت

حتی اینقدر هواسش جمع بود که هر دو ماه بچه ها رو میبرد آزمایشگاه تا آزمایش بشن و خیالش جمع باشه که بیماری ندارن و اگرم دارن هواسش به اون بچه ی بیمار باشه

یعنی همه جوره هواسش به بچه ها بود و عاشقشون بود و هیچ موقع در حقشون کوتاهی نکرد

اونا هم روزای مادر و تولد رومینا سنگ تموم میزاشتن و خیلی سورپرایزش میکردن بر خلاف ما برادرای بی غیرت که یادمون میرفت یک روزی رومینا و راما به دنیا اومدن

هیچ موقع یادم نمیره یک پسری به نام سروش بود که خیلی شر بود یعنی دیوار راست میرفت بالا و بد جوری عاشق رومینا بود

اینقدر شر و قلدر بود که همه رو میزد و همه چیز به یک ثانیه خراب میکرد

پدر و ماردش تو تصادف مرده بودن و این زنده مونده بود که خاله هاش اورده بودنش اینجا

رومینا خیلی سروش دوست داشت و عاشق شر بازی هاش بود و هر موقع که میرفت پیشش سروش از از سرو کله ی رومینا میرفت بالا و اینقدر بازیگوشی میکرد که رومینا رو از پا در می اورد

تا اینکه یک روز دیدم رومینا با یک عالمه نگرانی اومده خونه بهش گفتم چی شده :

گفت جواب آزمایش بچه های پرورشگاه اومده و سروشم هپاتیت داره

رومینا خیلی برای مداواش زحمت کشید

 دیدم رومینا یک روز اومد خونه و چشماش قرمزه قرمز بود  معلوم بود که خیلی گریه کرده و بهم گفت که سروش ساعت چهار صبح تموم کرده و ...

نمیدونین چقدر رومینا زجر کشید

چون خودش مقصر میدونست میگفت من باید میفهمیدم که مامان و بابای سروش بهش واکسن نزدن و ...

لیلا همش بهش میگفت رومینا تو که کف دستت بو نکرده بودی که بفهمی واکسنش نزدن  

تو مقصر نیستی اون مامان وباباش مقصرن که وقتی بچشون به دنیا اومده بهش واکسن نزدن

ولی رومینا همش خودش مقصر میدونست و خیلی عذاب وجدان داشت

و برای همین بچه های پرورشگاه چه زحمت ها که نکشید چقدر بچه ها اذیتشون کردن و لی صداش در نیومد

یعنی من هر چی از عشق رومینا به بچه ها ی پرورشگاه بگم کم گفتم چون واقعا دوستشون داشت  

حتی وقتی پدر و مادری میومد و میخواست سرپرستیه یک بچه رو به عهده  بگیره و بشن مامان و باباش رومینا تا از جد و آبادشون خبر دار نمیشد بچه هار و به راحتی نمیداد بهشون

دیشب دفتر خاطرات رومینا رو با خودم بردم بیمارستان و اونجا خوندم چون میخواسم با احساسات رومینا بیشتر آشنا بشم چون من اصلا باهاش خوب نبودم

چون من اصلا این فرشته ی مهربون خوب نشناختم  

و وقتی هم که خوب بود فقط باهاش لجبازی میکردم

دیدم یک جای دفتر خاطراتش در مورد آشنایی به مهرداد نوشته

مهردادی که اگه بود خیلی کمکمون میکرد

خیلی زیاده میتونین نخونین ولی اگه بخونین میفهمین که خواهر من چقدر آدم خوب و بزرگی بوده

چقدر ماه و دوست داشتنی بوده

چقدر عزیز بوده و من عاشق این مهربونیشم

نمیدونم دوست دارین نوشتش بخونین یا نه ولی به هر حال مینویسم تا بخونین

نوشته بود :

86/1/22

امروز تولدم بود

شدم هیجده ساله

بابا دیشب کادوی من و راما رو داد مال من مثل همیشه خوشگلتر و مارکش بهتر بود برای اینکه راما ناراحت نشه گفتم مال تورو بیشتر دوست دارم بیا عوض کنیم ولی راما بدجوری قلب بابا رو شکوند چون کادوش پرت کرد طرف بابا و گفت ارزونیه خودتون برین به جهنم

میتونستی آتیش گرفتن دل بابا رو از چشماش بخونی

نمیدونم چرا راما این طوری میکنه ولی به هر حال کاش یک کم میتونست بابا رو درک کنه و ببینه که اون طفلکم دل داره و دوست داره پسرش خوشحال کنه

منم حتی نرفتم بابا رو ببوسم و ازش تشکر کنم چون راما احساس میکرد که من دارم خودشیرینی میکنم و دل بابار و به دست میارم و میخوام زیر آبش بزنم آخه اون همیشه از این فکرا میکنه ولی نمیدونه که من خیلی دوستش دارم

راما دیشب سرم داد کشید و گفت این کادوی منم ببر برای اون بچه های کثیف و احمق و حروم زاده ی پرورشگاه که تمام فکر و زهنت بودن دلم میخواست یکی برم بزنم تو دهنش ولی جلوی خودم گرفتم چون میدونست که هر چی دلش میخواد به من بی احترامی کنه ولی دلم نمیخواد به بچه هایی که مثل یک فرشته پاکن توهین کنه دیشب خیلی به من سخت گذشت ولی خوب طاغت آوردم  و آخر شب از بابا تشکر کردم و تا صبح با خدا صحبت کردم که یک کم راما رو به راه راست هدایت کنه و بهش منطقی بده که بتونه باباش که داغ دار همسرش هست درک کنه   

برادرامم مثل همیشه یادشون رفت که رومینا و راما همچین روزی به دنیا اومدن

ازشون کادو نمیخواستم ولی بهم حتی تبریکم نگفتن

حتی خود راما هم به من تبریک نگفت و کادویی هم که براش خریدم باز نکرد و گذاشت همون طور رو میز بمونه من رفتم براش باز کردم ولی اصلا بهش توجهی نکرد براش یک لباس خوشگل گرفته بودم همونی که خیلی دوست داشت و هر وقت تن کسی میدید ازشون میپرسید از کجا گرفتن ولی اصلا مثل اونو پیدا نکرده بود منم اینقدر راه رفتم تو خیابونای مشهد تا پیداش کردم ولی راما...

اشک تو چشمام جمع شده بود دلم میخواست گریه کنم ولی جلوی خودم گرفتم و لیلا جون وقتی فهمید که ناراحت شدم کادوی راما رو ازم گرفت و گفت که خیلی قشنگه براش اتو میزنم تا فردا میره پیش دوستاش تنش کنه

خوب بگزریم راما جونه دیگه و منم عاشقشم

اشکال نداره مهم اینه که کنارمه و اندازه ی دنیا دوستش دارم

امروز صبح اول رفتم سر خاک مامان چون میدونم اون یادشه که امروز تولده یک دونه دخترشه

براش گل مریم گرفتم همون گلی که اون خیلی دوست داره

به مناسبت هیجده ساله شدنم هیجده شاخه براش گرفتم

چقدر رفتم پیشش خالی شدم چون کلی باهاش دردو دل کردم ولی از جریان دیشب بهش چیزی نگفتم چون دوست ندارم از دست پسراش ناراحت بشه  

راستی لیلا جون هم برام یک کادویی گرفت که خیای باهاش حال کردم

ولی شاید باور کسی نشه که خدا هم برام هدیه فرستاد

یک پسر بچه ی شیش ساله

وقتی از سر خاک مامان رفتم پرورشگاه تا ببینم حال بچه ها چه طوره دیدم که طفلکی ها برام یک کیک کوچولو گرفتن و هر کدومشون برام نقاشی کشیدن تا بهم هدیه بدن تمام حیاط و سالن و اتاقاشونم شرشره و بادکنک زدن

دلم میخواست تو آسمونا پرواز کنم از بس که خوشحال شدم

نمیدونم چرا ولی وقتی پام اونجا میزارم از همه غم  غصه هام یادم میره چون اونا تمام زندگیه منن

یاسمین مثل همیشه داشت گریه میکرد و تو بغل من خودش انداخت  این دفعه هم بهانه ی گریه کردنش این بود که دلش برام تنگ شده بود

سروشم که مثل همیشه با الیاس و مجید و مهدی مسابقه گذاشته بود که کی زود تر از شونه های من میره بالا و منو میبوسه

فکر اینو نمیکنن که من پدرم در میاد با لگدایی که به پا و دست و سرو کله میزنن ولی با همین لگداشون هم من عشق میکنم چون تمام زندگیه منن و شر بودنش خودش برای من خیلی لذت داره

الهی قربون اون قلب کوچیکشون برم که همش به فکر منن

خیلی سورپرایز شد م

تا اینکه دیدم یک تازه وارد داریم

یک پسر بچه ی سفید خواستنی

پرستارا گفتن که حالش خیلی بده نه غذا میخوره نه با کسی صحبت میکنه و نه میخوابه همش داره گریه میکنه و یک گوشه تو فکر فرو میره

میگفت وقتی هم باهاش صحبت میکنیم پرخاشگری میکنه

منم نه اسمش ازشونپرسیدم ونه مثل بقیه تازه واردا پروندش دیدم یک راست رفتم کنارش تو سالن رو زمین نشستم

بهش گفتم :

- سلام آقا کوچولو  اسم  من رومیناست و یک جورایی مامان شما کوچولوهام اسم تو چیه؟

- فضولی؟

- نه کنجکاوم این آقا کوچولوی ناز بشناسم

- برو گمشو حالم از همتون به هم میخوره مثل کنه همش به من میچسبین

وقتی این حرفا رو زد فکم افتاده بود نمیدونستم بهش چی بگم اونم راش کشید رفت گوشه ی حیاط زیره درخت  روی زمین نشست و خیلی از بی ادبیش بدم اومد ولی بازم خدارو شکر کردم و رفتم کنارش روی زمین زیر درخت نشستم و گفتم:

- میدونی مامانم همیشه میگه بچه های بی ادب کسی دوست نداره

- به توچه

- بهتره من حرف نزنم تو هر چی دلت میخواد به من فحش بدی بعد شروع کنم به حرف زدن

- اگه نری به خدا هر چی بتونم فحشت میدم ها

- اشکال نداره گوش میده من اینقدر بچه ها رو دوست دارم که حتی حرفای بدشونم طاغت میارم چون میدونم بچه هستن و از روی نادونی میگن

اون دیگه هیچی نگفت و به یک گوشه خیره شده بود

یک پنج دقیقه ای این طوری بود که دستم گذاشتم روی شونه هاش و گفتم خوبی؟

یک دفعه دیدم مثل جرقه پرید و شروع کرد به زدن من که تنهاش بزارم

منم گذاشتم همین طور بزنه ولی نامرد چه زوری داشت

تا اینکه خسته شد و خودش انداخت روی زمین

گفتم : من که بهت گفتم اینقدر بچه ها رو دوست دارم که هر کاری بکنن طاغت میارم

- شماها فقط شعار میدین که ماهارو دوست دارین ولی هیچی از دل ما نمیفهمین و دردی که ما میکشیم نمیتونه درک کنین

ماتم برده بود که پسر به این کوچیکی چه جوری میتونه همچین حرفای بزرگانه بزنه ایندفعه فقط از رو تعجب بهش خیره شده بودم تا اینکه خودم جمع و جور کردم و گفتم:

همه درد  و مشکل دارن من خودم وقتیکه پونزده سالم بود مامانم منو تنها گذاشت و رفت پیشه خدا و حالا تنهای تنهام چون مامانم فقط میتونست منو درک کنه

 و هزار تا مشکل دیگه دارم  این روزا کمتر آدمی پیدا بشه که مشکل نداشته باشه

تا اینکه دیدم پسر بچه گفت: اسمم مهرداده و منم...

بقیه حرفش نتونست ادامه بده و سرش گذاشت رو پاهام و شروع کرد به گریه کردن

منم بهش چیزی نگفتم و گذاشتم گریه کنه تا خالی بشه و سرش آروم آروم ناز میکردم ولی از این تعجب کردم که آروم شده و سرش روی پاهام گذاشته

تا اینکه بعد از یک ربع پا شد و جلوی من چهار زانو زد و گفت: اسمم مهرداد خیلی اسم قشنگی داری

- ممنون مال تو هم قشنگه پسر خوب

- مامانت خیلی دوست داشتی؟

- آره خیلی زیاد دوستش داشتم

- من دوستش نداشتم ولی همین قدر که کنارم بود خوب بود

- بابات چی؟

- هر دوتاشون مردن و همسایه ها منو آوردن اینجا

- چرا؟

- مامانم خودش اتیش زد بابامم همه میگن اینقدر سیگار کشیده مرده

نمیدونم چرا ولی دلم میخواست با حرفاش جون بدم میتونستی دردی رو که کشیده از تو چشماش بخونی و احساس کنی

- خدا بزرگه و دوستت داره آقا مهرداد گل

- من خدارو اصلا دوست ندارم

- چرا؟

- اون منو بدبخت کرد مامان همش قبل از مرگش اینو به من میگفت

- اینکه خدا تورو بدبخت کرده ؟

- آره اون میگفت خدا خیلی بده که تورو به من داده حتی بعضی اوقات بابام یک حرفایی به مامانم میزد وقتی که با هم دعوا میکردن

- چی میگفت؟

-  بابام میگفت مهرداد حروم زاده است و بچه ی منم نیست و مامانم میگفت هر کاری کردم دوست داشتم به توچه ربطی داره دلم خواسته بهت خیانت کنم و بابام می افتاد به جون مامانم و از اخرم منو میزد   رومینا حروم زاده یعنی چی ؟

نتونستم جلوی خودم بگیرم و مهرداد تو بغلم گرفتم و گفتم: یه حرف بدیه و لی سعی کن از یاد ببریش مهرداد جون

- چرا منو اینقدر محکم بغل کردی؟

- چون یاد مامانم افتادم وقتی دیدمت

- خوش به حالت کاش منم یک مامان مثل تو داشتم

- تو دیگه مهمون مایی و هر چه زود تر یک مامان و بابای خوب پیدا میکنی

- یعنی اونا دیگه خوبن

- من نمیزارم که مامان و بابای بد بیان این و بچه های منو ببرن

- تو خیلی مهربونی از پرستارا هم بیشتر

- مهرداد حالم خوب نیست اجازه میدی یک دقیقه برم تو اتاقم الان زود میام

- باشه قول بده زود بیای

- باشه

من رفتم تو دفتر و بلند بلند زدم زیره گریه نمیخواستم جلوی مهرداد گریه کنم

فقط یادمه دستام گذاشتم روی صورتم به دیوار تکیه دادم و برای زندگیه مهرداد خیلی گریه کردم

آخه هیچ بچه ای با این وضع بدبختی نیومده بود توی این پرورشگاه ولی مهرداد...

نمیدوم ولی بعد از یک ربع که آروم شدم از رو زمین بلند شدم که دیدم مهرداد دم در وایستاده و داره قطره قطره اشک میریزه و بعد یک دفعه پرید تو بغلم و گفت: منو ببخش که ناراحتت کردم که اشکت در اوردم ببخشید رومینا جون منو ببخش

- گریه نکن واگر نه منم شروع میکنم بچه تو چه طور اومدی تو اتاق؟

- میخواستم ببینم کجا میری فکر کردم میخوای بری و برام غذا بیاری و دهنم کنی تا منم فرار کنم و یک جا قایم بشم ولی دیدم اومدی و داری برای من گریه میکنی

-  الهی من فدای تو بشم که اینقدر زرنگی

- رومینا جون نمیدونم چرا از وقتی دیدمت احساس میکنم خیلی خوبی و دوست دارم

- میدونی چرا؟

- چرا؟

- چون امروز تولدمه و تورو خدا برای من به عنوان هدیه فرستاده تو کادوی منی

- کادو؟ مگه خدا اینقدر مهربونه

- هنوز وقت داریم تا با خدا آشنات کنم و از مهربونیاش برات بگم عزیزم

و امروز با مهرداد آشنا شدم و بهترین روز زندگیم بود و خدارو شکر که خدا همچین فرشته ای رو برام فرستاد

یک عالمه چیز دیگه هم نوشته بود که بر میگرده به خودش و نمیخوام بگم

ولی دیدین چه قلب پاکی داره

باورتون نمیشه که مهرداد از فرش به عرش آورده و عاشقانه دوستش داره

ولی ارمان کثافت این فرشته رو از رومینا گرفت

خیلی زرنگ بود چون زود اسمش برد تو شناسنامه رومینا و بعد زود بچه رو ازش گرفت

بی خیال ولی ممنون اگه نوشته ها رو خوندین

منم ببخشید که خیلی زیاد حرف میزنم

واقعا از همتون ممنونم و دست تک تکتون میبوسم

راستی جواب کامنتاتون دادم اگه خواستین بخونین